Lennard in Taiwan week 1: NCNU en Taichung

Beste mensen,

Na nu ongeveer een week op reis geweest te zijn leek het mij wel weer een goede tijd voor een update! Ik heb niet veel stilgezeten afgelopen tijd dus dit gaat een lang verhaal worden, opgesplits in twee delen:

• ervaringen hier op de universiteit en in de buurt
• de stad Taichung

Ik zag in de reacties dat er vraag was naar wat ik precies studeer. Mijn studie heet information security management, ik volg dit aan de Haagse Hogeschool en deze studie gaat inhoudelijk in op de belangrijkste aspecten voor het beveiligen van informatie. Aangezien ik het eerste semester een minor ga doen (voor sommige mensen ook wel een keuzemodule) leek het mij leuk om totaal wat anders te proberen. Ik wil mij meer gaan verdiepen in les geven aan mensen. Dit omdat ik dit al parttime deed in Nederland naast mijn studie en veel complimenten kreeg dat ik geduldig ben en goede duidelijke voorbeelden kan gebruiken om zaken die voor veel mensen lastig zijn eenvoudiger te maken.

Dan nu weer verder waar ik gebleven was!

De tweede dag op de NCNU was het nog vrij rustig op het campus omdat alle colleges volgende week pas beginnen. Dit was voor mij geen enkel probleem want er waren nog veel dingen die ik moest regelen. Een van die dingen was dat ik nog wat spullen tekort kwam zoals beddengoed, handdoeken en nog wat andere dingen. Ik ging aan mijn contactpersoon van de international office vragen waar ik deze spullen kon halen en het bleek dat er in Puli (het plaatsje waar de universiteit in de buurt zit) een carrefour zit. Ze zei dat daar vrijwel alles te halen was en later bleek dat ze daar behoorlijk gelijk in had! Ik kreeg de instructie om de bus te nemen van de campus naar Puli en daar bij een bepaalde halte uit te stappen (ze had dit op een briefje genoteerd die ik aan de chauffeur kon laten zien, want deze spreken meestal geen of nauwelijks Engels). Na even in de bus zitten reed deze Puli in, maar het was nog steeds onduidelijk voor mij waar ik er precies uit moest. Ik vroeg aan het meisje naast mij of ze Engels kon en dat kon ze zeker! Ik had het geluk dat iemand naast mij kwam zitten die Engels volgt aan de universiteit dus dit verliep heel makkelijk. Ze moest toevallig naar de zelfde winkel en heeft hier voor mij als tolk gespeeld. Ook was het natuurlijk stukken gezelliger dan alleen gaan.

Puli zelf vond ik een vrij chaotische stad, overal auto's, scooters, mensen en lichtgevende borden met chinese tekens. Ik had niet verwacht dat deze chaos in een stad als deze al te vinden zou zijn. Ze kennen in deze plaats geen stoepranden zoals we in Nederland gewend zijn, maar de mensen lopen hier aan de zijkant van de straat. Ook met stoplichten is er niks voor voetgangers, maar moet er bij de auto's gekeken worden. Iedereen die daar liep beschouwde dit als normaal en was daarmee dan ook behoorlijk veilig.

Terug bij de NCNU ging ik op zoek naar eten, met het liefst wat groente, want dit had ik tenslotte nog niet zoveel gegeten hier. Dit was weer een behoorlijke opgave, maar het is gelukt! Ik had wat kip gevonden met rijst en wat groente. Eenvoudige maaltijd, maar dat is voor mij meestal geen probleem. Die avond slapen ging weer vrijwel hetzelfde als de nacht daarvoor, ik viel in slaap, werd halverwege de nacht wakker, bleek wakker voor een paar uur en viel weer in slaap. Vreemd genoeg was ik elke ochtend wel gewoon helemaal uitgerust, dus dat was prima. Ook had ik deze dag airco geregeld (voor een klein bedrag), dat sliep al stukken beter (24 graden in plaats van 28-30).

De volgende dag moest ik nog wat officiele formulieren invullen voor de administratie en hier kreeg ik dan ook mijn chinese naam. Uitgeschreven in onze letters komt dit neer op iets van “lan nai de”, wat iets met de kleur blauw betekend. Ze zeiden dus dat er een kans is dat de mensen hier mij mr. Blue gaan noemen. Ik vond het wel goed, blauw is een prima kleur.

Nog een vreemd cultureel verschil hier zijn de prullenbakken. De straten zijn vergeleken met Nederland heel erg schoon, maar er zijn geen prullenbakken te bekennen. De mensen hier zijn eraan gewend om alle afval mee naar huis mee te nemen om het daar vervolgens weg te gooien. Dit vind ik erg wonderlijk aangezien in Nederland alles gewoon op straat gegooit zou worden.

Aangezien het op het campus nog regelijk saai was besloot ik dat weekend naar Taichung te gaan. Taichung is op twee na grootste stad van Taiwan en is ongeveer 40 minuten met de bus vanaf Puli. Aangezien deze stad zo groot is leek het mij handig om hier een gids voor te vinden. De mensen die ik al ontmoet had hadden hier helaas geen tijd voor, dus ik ging opzoek naar een gids met behulp van het internet. Dit was eenvoudig gevonden, dus dat werkte super!

De ochtend voordat ik naar Taichung ging voelde ik mij niet echt goed, ik zat aan de diarree. Niet heel gek na zo'n groot verschil met eten. Ik had hier absoluut geen zin in en dit was wel een erg ongeschikt moment dus ik besloot eens te googlen wat ik hier tegen aan zou kunnen doen. Het kwam er op neer dat bananen eten hier goed tegen helpt. Nu vind ik bananen absoluut niet lekker, maar na een hoop moeite heb ik hem dan wel weg gekregen. Ik ging even afwachten hoe dit verder ging, maar het leek allemaal wel te gaan. Ik had al aan mijn gids gemeld dat ik wat later zou zijn omdat ik mij niet goed voelde, dus ik ging wat later weg dan de planning was. Nu bleek ook dat ik verkeerd begrepen had waar de bus vandaan zou vertrekken vanaf het campus. Ik vroeg het daar aan een meisje die ook op de bus aan het wachten was. Ze kon niet zo goed Engels, maar begreep wel wat mijn plan was. Ik moest haar volgen en na ongeveer een kwartier lopen was ik wel bij de goede halte, erg aardig weer! Het nadeel was dat ik net de bus gemist had die eens in het uur rijdt, dus er zat niks anders op dan mijn gids op de hoogte te stellen en een uur aan tijd te doden. Ze was hier erg makkelijk mee en zei dat het allemaal geen probleem was. Na een uur was de bus er dan eindelijk en ging ik richting Taichung. Tijdens de rit stond er een video aan (dat heb ik al behoorlijk vaak gezien hier nu), maar ik vermaakte mij eigenlijk meer met naar buiten kijken naar de prachtige omgeving.

De bus die ik had ging helaas niet direct naar het centrum van Taichung zoals ik dacht, ik moest een overstap gaan maken op het treinstation. Na wat rondvragen werd het duidelijk welke bus ik moest nemen en daar kon ik vrijwel direct instappen. Deze bus ging dwars door de stad naar het centrum. In deze stad was zoveel chaos, daar was Puli eigenlijk helemaal niks bij. Binnen de stad was er voor het verkeer links en rechts beide een driebaansweg vol met auto's, scooters en bussen. Ook zaten de straten weer vol met reclame met chinese tekens. Het verkeer was erg druk, het duurde hierdoor ongeveer een half uur om in het centrum te komen. In het centrum stopte de bus aan de andere kant van de weg dan mijn gids stond, gelukkig kon ik door een tunnel door om daar te komen. In deze tunnel was een muzikant bezig met een instrument dat erg aziatisch klonk, ik kon alleen niet plaatsen wat het was. Hij kon het wel behoorlijk goed dus dat was goed vermaak in de tunnel. Daarna ontmoette ik mijn gids en gingen we beginnen met het halen van lunch. We gingen naar een noodlesbar waarvan ze zei dat het heerlijke noodles zijn. Ik had de noodles besteld die ze adviseerde en het was echt heerlijk eten! Het was wel een uitdaging om dit met stokjes te eten, maar de mensen om mij heen leken het erg goed vermaak te vinden hoe ik daarmee aan het klunzen was, ik deed er dan ook net even wat langer over dan de rest om dit op te krijgen.

Na het eten gingen we naar een spookstad (of eigenlijk spookwijk) net iets buiten Taichung. Dit was een volledige wijk dat leeg stond en was verder gevuld met verschillende stukken kunst van de kunstenaars uit de stad. Dit was erg fascinerend om te zien. Het was een typische spookstad dat gebruikt kon worden om een horrorfilm in op te nemen. In de buurt van dit dorp zat het aardbevingsmuseum.. Er was in 1999 een grote aardbeving geweest in Puli en ook Taichung was hierdoor getroffen. Het museum was helaas gesloten omdat het al eind van de middag was, maar er stond nog wel een school naast als aandenken waaraan te zien was hoe groot de schade van de aardbeving was. In de buurt van dit museum was een plek waar we wat te drinken konden halen. Mijn gids kende deze plek goed omdat ze hier vaak naartoe ging. Aan de bar stond een hele enthousiaste man die na een tijdje verschillende kaart trucjes gingen laten zien. Dit kon hij behoorlijk goed want ik had echt geen idee hoe hij het uitvoerde, terwijl ik dit normaal wel vrij snel door heb. Ook kregen we gratis eten van hem dat zwarte noodles waren. Ook deze smaakten erg goed!

Het was tijd om avondeten te halen dus we besloten om op de bus te stappen richting een nightmarket. Een nightmarket is een traditionele markt in de avond in Taiwan dat te vinden is in de grote steden. Op deze markt staat het vol met kraampjes met heel veel eten, spullen die je kan kopen en activiteiten waaraan je mee kan doen (zoals podia of spellen). Omdat ik mij nog niet optimaal voelde heb ik hier wel wat dingen gegeten, maar niet heel veel. Het eten smaakte overigens ook hier weer erg goed, in Taiwan begrijpen ze wel hoe ze eten moeten maken. Later in de avond gingen we naar ons hostel dat in de buurt was om te overnachten.

De volgende dag, zondag gingen we eerst goed uitslapen. Omdat het al redelijk laat was gingen we brunch halen in de buurt van een groot park. Het was een eind reizen dus we namen weer een bus naar de bestemming. In deze bus zat een monnik die een beetje raar deed. We waren gewoon aan het praten en hij werd spontaan erg boos op ons, uit het niks. Erg vreemd, misschien dat hij wat moeite had mensen die Engels spreken. We hebben dit verder maar genegeerd. Overigens wel weer apart dat het eerste persoon dat boos op mij wordt in Taiwan een monnik is, had ik niet kunnen verzinnen. Bij aankomst leek het alsof er een speciaal evenement was. Er stonden allemaal mensen in uniform met borden en teksten daarop. We konden er niet echt uithalen waarvoor ze daar stonden dus we liepen er gewoon maar langs en lieten het verder voor wat het is. In dit park is het hier een traditie om met asielhonden en katten hier te komen zodat mensen deze zouden kunnen adopteren. Ik vind zelf dat dit ook wel een goed concept is om te doen aangezien die beesten dan ook eens buiten komen. Rond dit park zat het vol met italiaanse restaurantjes en we besloten bij een pizza te gaan eten. Deze smaakte erg goed en daarna gingen we naar een grote winkel toe dat vol met boeken en cd's was. Het was leuk om hier even rond te kijken, maar ook de airco was erg prettig omdat het erg warm was die dag.

Na het eten leek het ons leuk om bij de grootste universiteit van Taichung te gaan kijken. Deze had echt een gigantisch campus midden in de stad. Dit was leuk om te zien omdat je ineens van alle drukke straten in een heel rustig gebied zat met natuur en gebouwen. Hier liepen we wat rond, alleen was er al snel een probleem: de gids was de telefoon kwijt. We liepen terug om te kijken of die ergens gevallen was, maar de kans was groot dat de telefoon nog in de bus lag. Na een paar keer naar de telefoon proberen te bellen kregen we geen gehoord, dus ze besloot te gaan bellen met het busbedrijf. Dit bedrijf besloot de bus te gaan doorzoeken en contact op te nemen met mij als de telefoon gevonden was. In de tussentijd besloten we even wat te gaan drinken en alsnog te gaan lopen op het campus van de universiteit. Kort naarna werd ik gebeld door het busbedrijf. Ik gaf mijn telefoon aan mijn gids en ze was helemaal blij, de telefoon was gevonden! We pakten de bus om de telefoon op te halen aan de rand van de stad dus dat was weer helemaal goedgekomen. Het leuke hiervan was dat we nu in een stuk van de stad waren waar we beiden nog niet geweest zijn. Hier stond een tempel die we van binnen gingen bekijken. Was vol met versieringen, ik zal daarvan wat foto's hierop zetten. Ook was hierbij weer een nightmarket die wat anders was dan de vorge. Bij deze stonden namelijk tafels waarbij mensen eten konden offeren aan de geesten. Dit doen ze omdat ze erin geloven dat dit geluk brengt als je het vervolgens zelf op gaat eten. Ook stonden er varkens die geslacht waren en voor de helft opgesneden waren. Was niet zo'n lekker gezicht, maar het deed mij verder ook niet heel veel. Op deze nightmarket gingen we weer goed eten en daarna pakten we een bus om weer terug te keren naar ons hostel.

Maandag ochtend hadden we de wekker gezet aangezien mijn gids weer terug moest naar Taipei voor de studie. We gingen deze ochtend een onbijt halen bij een Japans restaurant (ik ga er vanaf nu mee stoppen te vertellen dat het goed smaakte, omdat vrijwel alles hier heel goed is). Na dit restaurant gingen we even uitzoeken welke bus ik moest pakken om terug te gaan naar Puli. Deze kwam vrij snel dus dat was weer mooi. In de bus was een kungfu film met Donnie Yen dus ik vermaakte mij wel. Toen de bus in Puli was had ik het wel een beetje gehad met het reizen en besloot ik van Puli naar het campus te gaan lopen. Dit was erg dom, want mijn universiteit ligt namelijk op en berg en het was een stuk verder lopen dan ik dacht. Het resultaat was dan ik een uur een berg beklom in de volle zon in een graad of 30 om 1 uur smiddags. Na 1km had ik hier al wel behoorlijk spijt van, maar besloot het af te maken. Na compleet bezweet aangekomen te zijn leek het mij wel een idee om een goede douche te nemen. Daarna ging ik nog even naar de international office om wat dingen te regelen en vervolgens ging ik mij klaarmaken om te gaan eten met mijn begeleider, professor Hong.

Ik had even een lange broek aangetrokken om er wat netter uit te zien en besloot naar het gebouw van computer science te gaan waar we afgesproken hadden. Het was even zoeken daar, maar ik had uiteindelijk het kantoor gevonden waar ik op hem zou wachten. Nadat hij in het kantoor kwam om mij op te halen gingen we eerst lang het lab waar mijn stage plaats gaat vinden. Hier maakte ik kort kennis met de medewerkers daar en hebben we informatie uitgewisseld. Hierna gingen we naar Puli rijden om naar het restaurant te gaan. Ze hadden hier een Engelse menukaart dus dat was makkelijk. Zijn vrouw en zijn dochter kwamen later ook bij ons aan tafel zitten om mee te eten. Zijn dochter was bezig met Engels leren en er werd aan mij gevraagd om met haar te proberen een gesprek te voeren. Ze was hier een beetje verlegen in. Tijdens het eten besproken we wat ik tijdens de stage zou kunnen doen en wat mijn interesses zijn. Het klonk alsof ik daar behoorlijk wat vrijheid krijg en eigenlijk aan de delen kan werken die ik interessant vind. Dit vond ik erg goed klinken! Ook vertelde ik dat ik in Taiwan nog een hoop plekken wil bezoeken en nog een keer goed de bergen in wil, maar hier nog niet echt goede schoenen voor heb en deze hier lastig voor te vinden zijn in Taiwan (in mijn maat tenminste). Hij dacht dat mijn schoenmaat niet heel erg afwijkend was en we gingen kijken in de schoenenwinkel naar het restaurant. Hier hadden ze zoals ik eigenlijk al verwachtte, mijn maat niet. Daarna werd ik gebracht naar het busstation om vervolgens weer terug te gaan naar het campus. Hier heb ik mijn nieuwe kamergenoot ontmoeten, een Japanse jongen die hier Engels komt studeren. Een hele nette, rustige jongen die redelijk Engels kan dus dat lijkt mij helemaal prima om samen mee op een kamer te zitten. Ik heb afgelopen nacht voor het eerst in een stuk doorgeslapen op het campus dus ik denk dat ik nu wel behoorlijk in mijn ritme zit hier. Vandaag ga ik het na alle drukte wat rustiger houden. Dit weekend is het plan om naar Taipei te gaan dus ik verwacht dat ik volgende week weer genoeg materiaal heb voor een vervolg!