Tokyo deel 2

Donderdag:

Yasakuni shrine

Na weer goed uitgeslapen te hebben heb ik de dag maar eens gestart met spaghetti, ik had daar die dag meer zin in dan noodles, al blijft het natuurlijk wel een beetje het zelfde. Vandaag had Shogo tijd om met mij mee te gaan en we gingen eerst naar de Yasakuni shrine. Een shrine is een soort van tempel, alleen is een tempel voor boeddhisme en taoisme en een shrine is hier van de Japanse religie genaamd Shinto. Ik heb mij nog niet erg verdiept wat shinto precies inhoudt, maar zover ik weet hebben ze ook verschillende goden. Ook zijn Shrines erg vergelijkbaar met de tempels hier. De yasakuni shrine is alleen een beetje bijzonder, hier worden namelijk alle strijders van de oorlogen van Japan aanbeden. Hierin ligt een boek met ongeveer 2,5 miljoen namen waaronder ook strijders die door andere landen gezien worden als oorlogsmisdadigers. Ik weet hier verder niet de details van, maar in China, Korea en Taiwan is niet iedereen even blij met deze plaats. Het komt ook wel eens voor dat iemand hier een poging doet om een aanslag te plegen en daarom is er bij deze plaats veel beveiliging aanwezig. De plek zag er spectaculair uit. Een shrine is eenvoudig te herkennen aan een grote poort die ervoor staat in een soort van T gecombineerd met n vorm. Ik ga weer proberen snel foto's te plaatsen dus dat zal misschien wel wat duidelijker zijn. In de shrine mochten er op het einde geen foto's gemaakt worden, maar er was te zien dat er een ritueel gaande was met Japanese mensen in traditionele kleding. Bij de shrine was ook een traditionele Japanse tuin aanwezig. Ook waren er bomen die in de zomer bloesem hebben, maar nu zagen ze er wat somber uit. Verder was het een erg mooie tuin en leuk om even in rond te lopen.

Tokyo university

Na de shrine gingen we kijken bij Tokyo university, de beste gewaardeerde universiteit van Tokyo. Het was te zien dat dit ook al een erg oude universiteit was, het had zowel oude als nieuwe gebouwen. Bij de ingang staan een oude poort dat goed herkenbaar is. We gingen hier wat rondlopen, ook hier zit weer een park inbegrepen (er zijn verrassend veel parken in Tokyo). We gingen bij het restaurant ook lunch eten. Hier waren goedkope, rijkgevulde en pittige noodles. Dit bleek ook een beetje de specialiteit te zijn van het restaurant bij de universiteit dus dit hadden we maar genomen. Na het eten gingen we nog wat rondlopen en daarna was het tijd voor de volgende bestemming, Shibuya.

Shibuya

Shibuya is het modernste en populairste winkelcentrum van Tokyo. Bij aankomst in Shibuya is dit al snel duidelijk, de eerste straat waarmee het winkelcentrum begint is vol met mensen. Het opvallende is dat dit vrijwel allemaal jonge mensen zijn (ik denk dat de gemiddelde leeftijd rond de 20 is). Ik en Shogo gingen hier een stuk doorheen lopen en er waren verschillende dingen gaande. Er waren mensen die luid in het Japans riepen dat ze het goedkoopste hadden en halverwege de straat was er ook een Japanse beroemdheid. We hadden beide geen idee wie het was, maar mensen waren ervoor bereid om in een lange rij te staan om er een foto mee te nemen dus ze zal in Japan vast behoorlijk beroemd zijn voor een bepaalde doelgroep. Uit de straat was het allemaal weer wat rustiger en gingen we wat tussen de gebouwen rondlopen. Ook dit gebied voldeed weer aan het stereotype van Tokyo, overal grote gebouwen, veel grote, lichtgevende advertenties en overal mensen. Door dit gebied gingen we lopen naar het grootste en drukste kruispunt ter wereld, het kruispunt voor Shibuya station. Toeristen komen naar dit kruispunt puur om de drukte te ervaren en om hier foto's van te nemen. Ik was hier dus ook een van. Op de foto's is wel te zien waarom mensen dit fascinerend vinden, het is namelijk ongelovelijk druk. Ik schat in dat er bij elke ronde meer dan duizend mensen over dit kruispunt lopen. Toch gaat alles gewoon zonder vast te lopen, het is namelijk heel groot. Bij het wachten voor de stoplichten heb je overal de schermen met advertenties op de grote gebouwen, hier meer dan bij welk punt dan ook. In de avond gingen we bij een restaurant eten waarbij elke tafel een eigen tablet had met hierop een app waarmee het eten en drinken besteld kon worden.

Vrijdag:

Aardbevingsdag

Vandaag moest ik vroeg opstaan, Shogo had namelijk zijn eindpresentatie voor zijn master. Hij moest naar vroeg naartoe dus dat was ongeveer 06:30 opstaan, iets dat ik niet helemaal gewend ben. Het was even lastig wakker worden en daarna had ik geen tijd om te ontbijten, ik ging dit dus doen bij de familymarkt. Ik ging rustig wat eten en toen begon de grond ineens wel heel hard te trillen, een flinke aardbeving dus! Ik keek om mij heen hoe de mensen reageerden maar die bleven heel relaxt en gingen rustig verder eten. Aangezien het er op leek dat het gebouw dit wel kon hebben ging ik dit ook maar doen. Dit was wel bij verre de krachtigste die ik meegemaakt heb, 4,8 met het epicenter vlakbij het punt waar ik was. Later bleek dat er overal rond dezelfde plaat aarbevingen waren, bij Alice in Nepal was een grote (5,2) en natuurlijk de aardbeving in Tainan waarbij het flatgebouw ingestort is (6,4). Na een ontbijt en een flinke aardbeving was ik goed wakker, ik ging de Meiji Jingu shrine bezoeken.

Meiji Jingu shrine

De Meiji Jingu shrine is een shrine dat gebouwd is voor de keizer Meiji en de keizerin Shoken. De shrine is omringd met een groot stuk bos dat vrij centraal in Tokyo ligt. Toen ik naar de shrine ging wist ik niet zo goed wat ik ervan moest verwachten, ik had het op google maps gevonden en het kon misschien wel een interessante plek zijn. Ik ging eerst rondlopen in het bos. Het eerste opvallende is dat er een grote poort voor stond, in dezelfde stijl als in de andere shrine alleen was deze veel groter. Er stond een bord bij dat dit gemaakt is van het zelfde type boom als de gigantische bomen in Alishan in Taiwan, dat verklaard dus waarom dit zo groot kon zijn. Een stukje verder stond een bord met daarop een speciale tuin, ik ging dit eerst bezoeken. Er moest een kleine entree betaald worden, maar het was de moeite waard. Ook dit was weer een traditionele Japanse tuin die zeer goed bijgehouden was. Er stond een route aangegeven die gelopen kon worden door de tuin. Ik ging dit volgen tot ik bij een rivier aangekomen was. Dit was een open stuk en het was op die dag heerlijk weer. Ik besloot om een tijdje in de zon te zitten en hier te relaxen. Het bleek later dat dit de favoriete visplaats was van keizer Meiji, ik was het dus wel met hem eens. Na nog een stuk rondgelopen te hebben ging ik naar de shrine. Deze shrine is de grootste die ik tot nu toe gezien heb, ook erg druk bezocht. Er waren weer mogelijkheden om het ritueel te volgen met het wassen en rook over jezelf te doen. Ik besloot dit een keer over te slaan en ging rondlopen langs de shrine, een shrine kan je namelijk niet betreden. Ook mogen er geen foto's gemaakt worden van de binnenkant. De binnenkant van een shrine ziet eruit als een traditioneel Japans huis, alleen dan helemaal leeg. Na de shrine ging ik nog even rondlopen door het park en daarna naar de grootste vismarkt van Japan en mogelijk van de wereld, Tsukiji Market.

Tsukiji Market

Zoals het al doet vermoeden bevond deze vismarkt zich aan het water aan de rand van Tokyo bij de Tokyo Bay. Aangezien ik nog redelijk centraal in Tokyo was moest ik hiervoor ongeveer een half uur reizen. Aangekomen was het al snel duidelijk dat ik op de goede plek was, overal waren visrestaurantjes. Er stond met borden aangegeven waar de markt precies was, dus dat was makkelijk. Bij de vismarkt aangekomen was het erg druk met mensen en kraampjes met verschillende soorten vis. Het was allemaal behoorlijk duur dus voor mij bleef het bij rondlopen. Ik vond de plek dan ook niet heel spectaculair, het was gewoon een hele grote vismarkt. Ik besloot naar de rivier te gaan om hier in de zon te zitten en ondertussen aan mijn blog te werken. Dit deed ik tot ik honger kreeg en ging vervolgens sushi eten in de buurt van de markt. Het was zeker niet goedkoop, maar smaakte uitstekend! Dit was natuurlijk ook wel te verwachten bij een plek als dit. Na het eten ging ik terug naar de rivier om weer verder te werken een mijn blog. Toen ik dit zat was ging ik een eind langs de rivier lopen. Er waren veel mensen die dit doen waarvan de meeste mensen waren die pauze hielden van hun werk (dit denk ik tenminste aangezien ze in pak liepen). Je had een aantal bruggen waarbij je over kon steken en hierbij het ik wat mooie foto's gemaakt van de omgeving. Ik bleef hier lopen tot de zon onderging, daarna ging ik weer terug naar Shogo's plaats om te zien hoe het met hem ging en om wat te gaan eten.

Zaterdag:

Akihabara

Shogo was bezig met het bouwen van een nieuwe computer en kwam hierbij een onderdeel tekort. Gelukkig is dit in Tokyo geen probleem, je hebt hier de buurt genaamd Akihabara waarbij je vrijwel elk electronische component kan krijgen dat te bedenken valt. Akihabara is namelijk het centrum van Tokyo voor electronica, Japanse animatie en games. Bij aankomst van Akihabara was het goed te zien dat we bij de goede plek waren, overal waren borden met Japanse animatie en vrijwel elke winkel was een electronica of animatiewinkel. Elke winkel had ook echt zijn specialiteit, er waren bijvoorbeeld winkels die puur componenten verkochten voor draadloze camera's, drones, soldeermachines en wat er dan ook te bedenken valt. Het component dat Shogo zocht was dan ook vrij snel gevonden, je moet alleen even de goede winkel vinden. Op straat stonden verschillende meisjes die verkleed waren als een animatiefiguur om mensen te krijgen naar een van de restaurants in de buurt, waarbij al het personeel zo verkleed is. Wij sloegen dit over omdat dit behoorlijk duur is. Wel gingen we nog een stuk lopen door de buurt dat ook weer erg fascinerend was.

Zojo-ji tempel en Tokyo tower

De Zojo-ji tempel is een grote tempel in de Minato buurt van Tokyo. De tempel had veel weg van de senso-ji tempel, alleen was deze plek niet toeristisch om een onduidelijke reden. De mensen die er kwamen leken verder alleen Japanners te zijn die daar hun gebed kwamen doen. Bij de tempel was een plek waar veel poppen stonden die mensen gekleed hadden. De poppen stonden symbool voor iemand die gestorven was en in deze religie geloven de mensen dat een stuk van de ziel in de poppen zit. Het zag er allemaal vrij vrolijk uit dus, maar het was vergelijkbaar met een kerkhof. achter de Zojo-ji tempel was Tokyo tower, de voormalige hoogste toren van Tokyo. Nu wint skytree dit nu gemakkelijk aangezien deze 2x zo hoog is, maar toch is het leuk om deze ook te zien. Het gebouw heeft veel weg van de eiffeltoren in parijs, alleen is deze rood en wat kleiner. We kwamen hier tijdens zonsondergang dus we konden de toren op zien lichten.

Uitgaansavond in Shinjuku

De avond begon vroeg in een kleine buurt in de buurt van Shinjuku. Deze buurt was bijzonder omdat dit bestond uit traditionele Japanse huisjes waarin ze barretjes gemaakt hadden. Aangezien deze huisjes niet zo groot waren, pasten er alleen maar zo'n 8 mensen in een bar. We gingen bij een zitten die we er leuk uit vonden zien en daar gingen we wat drinken. De best of van de ramones stond aan en het was verder in Amerikaans thema. Deze combinatie trok blijkbaar veel internationale mensen aan, aangezien er daar meer van waren dan Japanners. De volgende bestemming was een british pub waar Shogo wel vaker komt. Ik denk dat deze plek zo'n 20x zo groot was als de vorige plek, behoorlijk verschil dus. We gingen hier aan een tafel zitten en ik ging een pizza bestellen omdat ik honger had. Later op de avond kwam een groep Japanners van gemiddeld rond de 25 jaar naast ons zitten. We raakten daarmee in gesprek en opvallend was dat de mannen van de groep uitstekend Engels spraken en de vrouwen nauwelijks, precies het tegenovergestelde van wat ik gewend ben in Taiwan. Degene die ons uitgenodigd had om erbij te komen zitten vroeg wat we lekker vonden om te drinken. Een paar minuten later kwam hij aanzetten met een paar vazen bier van meer dan 1 liter, hier konden we dus weer even mee vooruit. Eerst verwachte ik dat we aangesloten waren bij een andere vriendengroep, maar dit bleken gewoon willekeurige mensen te zijn die elkaar op straat ontmoet hadden voordat ze naar binnen gingen, dat schijnt in Japan erg normaal te zijn. We hebben de rest van de avond met de rondgehangen en rond 12 uur moesten we naar huis gaan omdat de treinen anders stoppen met rijden (de taxi's zijn erg duur daar).

Zondag:

Vaartocht Tokyo bay

Vandaag gingen we dag starten met eerst weer goed uitslapen. Na wakker worden was het duidelijk dat het weer erg goed was dus we besloten een vaartocht te gaan doen in Tokyo Bay. Deze plek was erg in de buurt van de visplaats, dus dit was wel een eind reizen. Aangekomen gingen we een ticket kopen (dat verrassend goedkoop was vergeleken met de rest van de activiteiten) en we konden direct op de boot. De boot had twee verdiepingen en wij gingen zitten bij een raam dat net boven het water zat. Tijdens de boottocht gingen we langs diverse spectaculaire gebouwen en onder bruggen door. De eindbestemming was groot park. We gingen hier een tijd doorheen lopen. Hier was weer een goede mix te zien van stad en natuur, aangezien je als achtergrond van het park grote Japanse gebouwen had. Hier gingen we later naartoe en dit was een groot bedrijfsterrein.

Starwars met een verrassing

In de avond gingen we naar de nieuwe starwars aangezien we die beide nog niet gezien hadden. De bioscoop was in de buurt van Shogo's plaats, maar twee haltes er vandaan. We gingen de kaartjes kopen en daarna naar een groot park erachter omdat we even moesten wachten (Tokyo heeft erg veel parken). Hier waren veel mensen aan het hardlopen en veel mensen muziek aan het maken. Dit vond ik wel merkwaardig want het was die avond behoorlijk koud (rond het vriespunt). Na een rondje gelopen te hebben gingen we naar de bioscoop. Hier kon je eten en drinken kopen zonder dat je daar eerst een maand voor moet sparen, zoals het in de meeste bioscopen in Nederland helaas is. Tijdens de eerste actiescene van de film ging het platform waar we op zaten meetrillen, dat was wel een heel leuk effect bij de film en paste er goed bij. Dit gebeurde alleen maar een keer dus het was gewoon een aardbeving op een goed moment in de film. Het duurde even voordat ik dit doorhad. Na de film gingen we naar een ramenshop (japanse noodles) om hier te eten bij een winkel waar Shogo voorheen gewerkt had. Hier hebben we prima ramen gegeten en daarna gingen we de avond afsluiten bij een bar in de buurt van zijn appartement.

Maandag:

Een vreemd begin van de dag

Vandaag is het de laatste dag voor mij in Tokyo. Voordat ik naar Tokyo ging leek het mij leuk om ook wat couchsurfing te proberen om daar meer mensen te ontmoeten en om wat meer van de cultuur mee te maken. Helaas ging dit moeizaam in Tokyo, waardoor dit niet gelukt is. Later kreeg ik wel een berichtje van iemand die wel een keer een dag mee zou willen om mij rond te leiden door wat gebieden door Tokyo. Ik had met haar vandaag afgesproken en we zouden gaan ontmoeten in Shinjuku. Later kreeg ik een bericht dat ze wat later was, maar dat een vriendin van haar al op de afgesproken plek was. De afgesproken plek was bij de ingang van een groot winkelcentrum met zo'n 20 ingangen. Dit maakte het lastig aangezien het mij niet duidelijk was bij welke ingang we afgesproken hadden. De enige omschrijving dat ik verder had was een meisje in een rode rok en bruine jas. Na ongeveer 10 ingangen af te gaan besloot ik terug te gaan. Toen zag ik bij nog een ingang iemand die aan de beschrijving voldeed en ze zag er erg zoekende uit. Het bleek haar dus te zijn. Haar naar is Yen, studeert fluitinstrumenten aan het conservatorium in Tokyo en komt uit Vietnam. Shogo was vandaag bezig met zijn eigen bedrijf dus ik ging de dag samen met haar doorbrengen. Ik had honger dus ik ging eerst wat sushi halen. Yen is net als ik een uitwisselingsstudent die voor een jaar in het buitenland verbleef. Ze had een hoop mooie verhalen over haar ervaringen in Tokyo en Vietnam en zei dat ik na Taiwan vooral ook even in Vietnam langs moet komen. We gingen van Shinjuku naar Shibuya om hier wat rond te lopen en om hier later Shogo op te halen, die later op de dag weer tijd had.

Eten in Shibuya

We begonnen de avond in een bar in Shibuya waar Shogo later ook naartoe kwam. We verbleven hier een tijdje en het ging wel prima samen zo met de groep. Later had ik honger (ik ben meestal de eerste die honger heeft) dus we gingen opzoek naar een restaurant. De eerste paar restaurants hadden een wachttijd van ongeveer een uur, het was erg druk in Shibuya. Later vonden we een die niet te duur was en niet vol, prima dus. In dit restaurant kon je grote stukken vlees bestellen die aan de tafel voor je gesneden worden. In dit restaurant hebben we de rest van de avond rondgehangen tot het tijd was om de laatste trein te pakken. Hierna was het voor mij tijd om een kort nachtje te maken, ik moest de volgende ochtend namelijk 7 uur opstaan om naar het vliegveld te gaan.

Dinsdag:

De terugweg

7 uur opstaan viel niet helemaal mee zoals gewoonlijk, maar in de ochtend ging alles wel verrassend snel. Ik had mijn spullen in ongeveer 5 minuten gepakt, mijn ontbijt ging ik eten in de bus dus ik kon vrij snel naar het vliegveld gaan. Eerst ging ik natuurlijk Shogo onwijs bedanken voor deze week en daarna ging ik eerst naar Shinjuku. Vanaf Shinjuku vertrok de bus naar Narita airport. Dit stond goed op de borden aangegeven dus ik had dit vrij snel gevonden. Hier kon ik de volgende bus pakken omdat het niet zo druk was, hierdoor was ik erg vroeg op het vliegveld. Ik ging in de tussentijd maar wat lezen tot het tijd was om in te checken en door alle security te gaan. Dit ging allemaal erg soepel. In het vliegtuig was het vliegtuig bijna vol, behalve mijn rij. Mijn rij had ik namelijk voor mijzelf. Dit kwam mooi uit want ik kon nog wel wat slaap gebruiken. Tijdens het opstijgen kon ik mooi nog mount Fuji zien, de hoogste berg van Japan. Dit zag er mooi uit met een witte top. Daarna ging ik twee uur slapen. De aankomst in Taipei voelde een beetje vreemd, je bent ineens weer op een plek dat een soort van als thuis voelt, aan de andere kant van de wereld. Op het vliegveld was het vol met Chinese toeristen. Bij het immigratiebureau van het vliegveld deden ze er alleen voor om voor mij te gaan, schijnbaar hadden ze haast. Als ik er wat van zei gingen ze wel weer netjes achter mij staan, maar dat zou niet nodig moeten zijn vind ik. Later ging ik de bus pakken naar Taipei en kwam ik in de avond aan bij het appartement van Alice waar ik de rest van de week ga verblijven.