Tokyo deel 1

Veel mensen hebben mij gevraagd om te schrijven over Tokyo, dus dit besloot ik eerst maar te doen voordat ik weer mijn achterstand van Taiwan inhaal. Hier dus het eerste stuk Tokyo!

Maandag ochtend was het de dag om Taiwan voor het eerst te gaan verlaten. Ik moest binnenkort een nieuw visum gaan krijgen, een visum voor mijn stage. Eerst wat het plan om dit te doen in hongkong, maar de ambassade daar reageerde niet. De volgende goede optie leek mij dan Japan. Hier reageerde de ambassade wel en leek het allemaal gemakkelijk geregeld te kunnen worden, Japan werd het dus!

Maandag moest ik hiervoor wat eerder op dan gewend. Ik verbleef de dagen ervoor in het appartement van Alice en hier had ik een beetje een ritme opgebouwd om van 2 tot 10 te slapen of zelfs later. In de ochtend om 7 uur opstaan viel dus niet helemaal mee en ik had hiermee dan ook maar 5 uur geslapen. Mijn vooruitizicht was gelukkig dat ik nog wat kon slapen op het vliegveld of in het vliegtuig.

Maandag 

De reis naar Tokyo vanaf Taipei

In de ochtend pakte ik de metro naar Taipei main station en daar vervolgens de bus naar Taoyuan airport. Dit ging allemaal vrij vlot. Daarna was het tijd voor alle beveiligingszooi van het vliegveld. Eerst ging ik inchecken, hierbij ging de vrouw achter de balie ongeveer een minuut naar mijn pasport staren en ja knikken. Ik weet niet precies waarom, maar aangezien ik mijn vliegticket kreeg zal het allemaal wel goed zijn. Hierna was het tijd om door de bagage controle te gaan. Ik zag dat het tegenwoordig niet meer mogelijk was om een externe accu mee te nemen, schijnbaar is dat gevaarlijk. Ik had er wel een bij mij en ik was eigenlijk niet van plan om die achter te laten. Ik ging het dus gewoon maar proberen en hopen dat ze het niet zouden zien. Dit ging goed. Hierna ging ik alvast naar mijn gate toelopen. Hier heb ik ongeveer anderhalf uur rondgehangen en slapen zat er niet in. Daarna was het tijd om het vliegtuig in te gaan. Hierbij was ik de enige passengier die er niet aziatisch uitzag, schijnbaar doen weinig niet-aziaten het traject Taipei – Tokyo. Dit was ook te merken aan het vliegtuig, ik zat namelijk volledig klem. Aangezien ik ook in het midden zat zat slapen ook hier er niet in. Gelukkig was het een vlucht van maar 150 minuten, niet zo'n ramp dus. Tijdens het vliegen mocht ik het standaard formuliertje invullen dat ik ook hier weer geen mensen ga vermoorden. Bij aankomst had ik deze afgegeven samen met nog een pasport controle, de vingerafdrukscan en oogscan. Hierna mocht ik nog een formulier invullen waar ik onder andere in moest zetten dat ik geen zwaarden mee mocht nemen in het vliegtuig. Tot slot was er nog een controle. Hierbij was een beveiliger erg geinteresseerd wat ik in Tokyo ging doen en dit eindigde in een soort ondervragingsgesprek. Hij wou graag nog even in mijn bagage kijken en dat mocht van mij wel. Hierna was het dan eindelijk klaar en kon ik mijn weg naar Tokyo zoeken, het vliegveld was namelijk Narita dat er zo'n 80km buiten ligt.

Narita airport

Op het vliegveld stond alles zeer duidelijk aangegeven en het personeel sprak erg goed Engels. Het eerste dat ik zag was dat ik de bus kon nemen naar Tokyo station, precies dat ik nodig had! Ik had een kaartje gekocht voor een bus later, ik had namelijk wat honger en ik ging ook kijken of ik internet kon krijgen voor mijn telefoon. Hiervoor hadden ze een mooie machine waar je verschillende simkaarten uit kon halen voor een acceptabele prijs. Ik heb hiermee een simkaart voor zeven dagen met 200mb aan data. Erg helpvol aangezien Tokyo aan gigantische stad is waar je gemakkelijk de weg in kwijt raakt. Hierna ging ik wat eten en drinken halen bij de familymarkt. Het eerst opvallende hier was dat het personeel zich wat anders gedroeg dan ik gewend was. Bij het afrekenen werden namelijk allemaal kleine buigingen voor mij gedaan en werd ik een aantal keer bedankt voor mijn aankoop. Het is een beetje de zelfde waardering als je in Nederland zou krijgen als je iemands leven zou redden, maar hier was dit al voldoende voor de aankoop van een kitkat en een fles water. Ik ging nog wat ronddwalen op het vliegveld en daarna naar de bus richting Tokyo station. Dit was allemaal zeer eenvoudig.

Reizen vanaf tokyo station

Na een uurtje reizen kwam ik rond 20:00 aan op Tokyo station. Het eerste dat mij opviel toen ik uitstapte waren het aantal hoge en moderne gebouwen met alle lichten, het leek alsof ik in de toekomst beland was. Ik ging ik Tokyo station avondeten. Hier hadden ze een straat vol met eettentjes en vrijwel alles was met zowel een Engelse vertaling en een plastic display van het eten. Ik had wat gevonden dat ik er wel goed uit vond zien dus ik liep naar binnen. Hier werd ik geleid naar een soort bar waar ik aan kon zitten. Hier kon ik aanwijzen wat ik wou gaan eten en dit werd voor mij achter de bar klaargemaakt. Dit was weer eens wat anders dan ik gewend was en dat was wel leuk om te zien. Rond mij zaten voornamelijk Japanse zakenmannen in pak. Na het eten had ik contact opgenomen met Shogo, een Japanse jongen die ik op mijn campus ontmoet heb waar ik tijdens mijn reis in Tokyo kan verblijven. Hij gaf mij wat instructie hoe ik het beste kon reizen en dit ging ik proberen. In Tokyo heb je ongeveer vijf verschillende trein en metro bedrijven en als je op de kaart kijkt lijkt het een soort spaghetti van verbindingen. Niet heel eenvoudig dus als je hier voor de eerste keer bent. Toch ging de reis naar het station vlakbij zijn woning heel goed en kwam ik hier rond 21:00 aan. Ik zag hem direct op het perron en we besloten naar de bar te gaan, iets dat in Taiwan niet veel voorkomt en wat je dus een beetje gaat missen.

Drinken bij de bar en naar het appartement

Bij de bar in Tokyo gingen we wat bier drinken en wat eten erbij bestellen. De kosten hiervan zitten ongeveer tussen Nederland en Taiwan in, je kan dus ongeveer Poolse prijzen verwachten. De bar in Tokyo werkt wat anders dan ik gewend ben. Ook hier heb je de bar, maar voor mensen die gezamelijk zijn wordt een tafel aangewezen. Je hebt dus niet echt mensen die staan maar echt een zitplaats. Alle mensen die daar gezamelijk naartoe gaan blijven hierdoor gezamelijk en voor mensen die alleen gaan is het eenvoudig om nieuwe mensen te ontmoeten die hier ook alleen naartoe gaan. Om eten of drinken te bestellen kan je op een bel drukken en dan komt er iemand naar je toegelopen om je te helpen. Dit gaat allemaal vrij snel en werkt goed. Hierna gingen we naar het appartement van Shogo om te gaan slapen. Het is een eigen appartement dat redelijk klein is, maar wel erg schoon en prima om in te verblijven. Ik heb hier een slaapplaats aangewezen gekregen en hier heb ik mijn eerste en goede nacht in Tokyo doorgebracht.

Dinsdag:

Ontbijten en ambassade

Ik was een beetje moe van de dag daarvoor, ik heb tot iets van 11 uur geslapen en dat was ongeveer 10 uur aan slaap. Hierna gingen we ontbijten. In Tokyo hebben ze niet zoals in Taiwan breakfastshops, wat ze hier doen is wat eten halen bij de dichtsbijzijnde convienencestore, in dit geval de family markt. Ik had mijn ontbijt toch nog redelijk Taiwanees gemaakt met noodles. Na het ontbijt was het tijd om Tokyo in te gaan. Als eerst leek het mij een goed idee om mijn visum zo snel mogelijk te regelen. We gingen naar de Taiwanese ambassade. Shogo was ook in Taiwan geweest en wist precies nog de weg hier naartoe. Bij de ambassade gaf ik mijn formulieren af die ik nodig heb voor de aanvraag van mijn visum. Dit werd even doorgekeken en daarna kreeg ik de vraag of dit wel de originele documenten waren. Ik bevestigde dit maar toch bleek er wat moeilijks mee te zijn. Hierdoor moest ik ongeveer drie kwartier wachten om vervolgens te horen dat het gelukkig toch goed was. Ze zei dat ik mijn visum de volgende dag om 13:00 op kon halen, goed nieuws dus! Nu was het dan tijd om echt Tokyo te gaan bekijken en we gingen naar een van de weinige oude tempels die in Tokyo heel is gebleven na de oorlog. Voordat we bij de tempel aankwamen gingen we lunch eten, sushi! In Tokyo gaat dit iets anders dan ik gewend ben. Als je de winkel inloopt zie je al een groot aquarium met alle verschillende vissen erin zwemmen. De sushi is hiermee heel erg vers en dat was er ook aan te proeven. Het was wel aardig aan de prijs, maar het smaakte dan wel echt heel erg goed.

Sensoji Tempel

Aangekomen bij de Sensoji tempel was het duidelijk dat dit een toeristenplaats was. Behalve dat was de plek ook nog erg populair bij de Japanners. Er waren veel winkels waar traditioneel Japans eten en spullen verkocht werden. Ook was het opvallend dat hier Japanners kwamen in traditionele Japanse kleding, de Kimono. Het was een vrij lange laan die recht naar de tempel toe ging. De vorm van de tempel was vrijwel het zelfde als de Taiwanese tempel, alleen was dit veel minder chaotisch. Op het dak van een Taiwanese tempel staat het vol met verschillende kleine beeldjes in verschillende kleuren, bij de Japanse tempel was dit gewoon een dak. Er waren veel overeenkomsten, maar ook kleine verschillen. Het grootste verschil was de entree. Voordat je binnenkomt moet je een kort ritueel doorstaan. Er staat voor de tempel een grote rokende ketel. Hier moet je bij gaan staan en het rook over je heen wapperen zodat je hier naar gaat ruiken. Daarna komt er een fontijn waar je handen in gewassen moeten worden en je mond in gespoeld moet worden. Hierna ben je schoon en heilig genoeg om de tempel in te gaan. Hier had ik nog een klein ritueel gedaan waarmee mijn toekomst voorspeld werd. Dit zag er allemaal negatief uit, helaas! Om het slechte geluk toch nog goed te maken kon ik het blaadje met de uitkomst van mijn toekomst aan een speciaal rek hangen, hiermee zou het dan toch nog goed moeten komen met mij. Toen we uit de tempel gingen hadden we wat eten gekocht in een van de winkels in de straat. Dit was een soort van groene bal met groene thee smaak dat krokant was aan de buitenkant en heel zacht aan de binnenkant. Ook was deze erg warm, dat wel lekker is aangezien het in Tokyo koud is (overdag ongeveer 8 graden en 's avonds het vriespunt). Een van de zijstraten was een oude straat dat bewaard is gebleven en hiermee kon je een indruk krijgen hoe tokyo er honderd jaar geleden ongeveer uitzag. Dit was een behoorlijk andere stijl dan ik in Taiwan gezien heb. Ik had hier een stukje verder een prachtig nieuw t-shirt gekocht met in het Japans samurai erop, wat de Japanse bevolking hier prachtig vind!

Skytree

Vanaf de tempel is de hoogste toren van Japan te zien, skytree. De toren is ongeveer 630 meter hoog en hiermee nog een stuk hoger dan de Taipei 101. We besloten hier naartoe te gaan om dit van dichtbij te bekijken. Er was een treinstation onder dus dat was makkelijk! Er was ook een groot winkelcentum in zoals het ook is in de Taipei 101. We gingen hier wat rondlopen en de weg zoeken om de toren van buiten te bekijken. Dit konden we doen vanaf de vierde verdieping en het was indrukwekkend om te zien hoe hoog dit gebouw is. In het gebouw gingen we nog wat ijs te halen dat je zelf kan tappen en vervolgens op gewicht af kan rekenen. Dit is een van de nieuwe geautomatiseerde zaken waarvan ik er hier overigens een hoop nieuwe zie. Ondertussen was het al donker geworden buiten en gingen we nog een keer kijken naar de toren. Deze was op een aparte manier verlicht waardoor het er erg futuristisch uitzag.

Shinjuku

Een vriend van Shogo wou mij wel ontmoeten aangezien hij ook geinteresseerd is in internationale mensen, dus hier gingen we deze avond mee eten. Hij heeft geen gemakkelijke Japanse naam dus ik mocht hem L.J. noemen. Dit vond ik wel eenvoudig om te onthouden. Voor het restaurant gingen we eerst naar het drukste en grootste station midden in het centrum van Tokyo, Shinjuku. In Shinjuku is het zo druk dat je een soort geregeld verkeer hebt van mensen. Er staan op de grond pijlen aangegeven waar je moet lopen en het is vrijwel altijd een grote stroom van mensen. Dit systeem werkt overigens wel goed want het loopt niet vast. Bij Shinjuku kan je kiezen uit zo'n 20 verschillende lijnen om over te stappen van 5 verschillende trein en metro maatschappijen. Als de bussen meegereken worden zouden het er iets van 10 zijn zelfs. Het is best spectaculair om te zien en gelukkig had ik Shogo bij mij die de weg kon wijzen. Zelfs hij als bewoner van Tokyo had hier wat moeite mee op dit station. Na een tijd rondgelopen te hebben was het allemaal gelukt en hadden we LJ gevonden. We gingen naar een restaurant met eten in de stijl van Osaka.

Shinjuku nachtleven

Het restaurant waar wij naartoe gingen zat een beetje verstopt en leek alleen bij de lokale bewoners bekend te zijn. Dit was wel leuk want dan kan ik tenminste eens zien hoe de lokale bewoners hier eten. Bij het eten in Japan wordt vrijwel altijd bier gedronken, zowel mannen als vrouwen doen dit en zit hier in de cultuur. Voor mij geen probleem, ze hebben prima bier in Tokyo namelijk. Het eten was een beetje in dezelfde stijl als in Taiwan, je bestelt allemaal verschillende hapjes die je met elkaar deelt. Het grote verschil hier is dat ze veel meer vis eten en dat je het eten zelf moet braden. Ook lijkt het eten hier wat zouter maar het smaakt allemaal prima! Na het restaurant gingen we een bar zoeken in Shinjuku. We gingen hier doorheen lopen en de buurt zag er precies uit als hoe je Tokyo in de nacht zou verwachten, grote verlichte gebouwen met verlichte boorden. Ik heb hier wat goede foto's van gemaakt om een beetje een indruk te krijgen. Uiteindelijk hadden we dan de bar gevonden die ons wel wat leek. Daar hebben we de rest van de avond in gezet en ondertussen wat hapjes besteld die voor mij wat opmerkelijk zijn. Een populaire snack voor bij het bier in Japan is bijvoorbeeld octopus en haai. Rond 12 uur was het tijd om terug te gaan, daarna wordt het namelijk lastig met het openbaar vervoer.

Woensdag: Ochtend en weer naar de ambassade

Woensdag stond ik er een dag alleen voor. Shogo is druk bezig met afstuderen voor zijn master en heeft daardoor geen tijd om elke dag met mij rond te brengen. Voor mij geen probleem, ik vind het ook wel eens lekker om alleen te reizen namelijk. Ik had weer ontbeten met noodles en was daarmee klaar voor de dag. Als eerst ging ik naar de ambassade, de belofte was namelijk dat in de middag mijn visum af te halen zou zijn. Ik ging zelf de uitdaging aan met het OV in Tokyo met behulp van googlemaps en wat rondvragen. Het is wat zoeken, maar het valt eigenlijk allemaal heel erg mee. Ik kwam zonder probemen bij de ambassade aan, hier kreeg ik mijn pasport terug met een nieuw Taiwanees visum dus dat was mooi geregeld! Nu kon de vakantie dus echt beginnen!

Imperial palace

Een plek die mij interessant leek was de imperial palace (kijzerlijk paleis). Op deze plek hebben honderden jaren keizers geleeft van Japan. Het paleis zelf was helaas niet te bezoeken, maar je kon het wel van buiten bekijken en de gigantische tuin in. Het paleis was dichtbij Tokyo station dus dat is vrij eenvoudig te bereiken. Ik pakte vanaf de ambassade googlemaps er weer bij en dat lijkt een uitstekende combinatie te zijn met het Japanse OV. Ik kon hierdoor probleemloos naar Tokyo station. Eenmaal aangekomen nam ik de hoofduitgang dat in een spectaculair gebouw zit. Vanaf Tokyo station is het eigenlijk alleen maar rechtdoor lopen en dan kom je vanzelf bij het paleis uit. De weg naar het paleis bestaat uit zeer ruim opgezette pleinen met daar omheen fontijnen. Na een halve kilometer van pleinen en dingen begon het terrein van het paleis dan echt. Er was een gracht gemaakt om heel het paleis heen en er was veel bewaking aanwezig. Ik moest eerst even zoeken voor de ingang want de meeste hiervan waren niet toegankelijk voor het gewone publiek. Het bleek dat ik totaal de verkeerde kant op ging dus dat was nog best een eind lopen. Aangekomen was er een pad dat omhoog ging. Langs dit pad was een muur van zeer grote stenen. Ook stonden er traditionele Japanse huisjes langs. Deze waren in de vorige eeuwen gevult met de best getrainde samurai soldaten voor de verdediging. Eenmaal bij de top aangekomen begon de tuin pas echt. Het was een zeer ruim opgezette tuin met hier omheen veel exotische plannen. Het was zeer goed onderhouden en leuk om doorheen te lopen. Tussendoor waren er verschillende gebouwen te zien zoals een toren waarvan de keizer mount fuji kon zien, dit vond hij namelijk belangrijk. Nu is dit niet meer mogelijk omdat Tokyo omringd is met hoge gebouwen. Ik heb hier ongeveer een uur rondgelopen tot ik eruit gezet werd. Er was al een paar keer een japanse omroep en ik had geen idee wat dat betekende. Schijnbaar was dit Japans voor sluitingstijd. Het eind van de middag besloot ik naar Shinjuku te gaan om dit eens in de spits te ervaren en om hier nog wat rond te lopen.

Shinjuku en avondeten

Bij shinjuku was het weer vol met mensen, misschien nog wel voller dan toen ik er de keer daarvoor was. Het is op de plek zo druk dat je een soort uit de stroom van mensen moet ontsnappen om uit te zoeken waar je naartoe moet, anders lopen een stuk of 50 mensen vast. Ik ging hier wat ronddwalen om te zien hoe groot het station is en het is gigantisch. Ik ging in de buurt rondlopen en had bij een plek wat sushi gehaald. Hierna heb ik nog een tijdje rondgelopen en daarna ging ik weer terug naar Ogikibu, het station waar Shogo bij in de buurt woont. Hij was klaar met zijn studie voor vandaag en we gingen avondeten. Bij hem in de buurt zit het vol met restaurantjes en we gingen weer een goede opzoeken. We hadden hier wat vleesdingen besteld, wat gefrituurde visdingen (ik heb werkelijk geen idee hoe het allemaal heet) en daarna gingen we de avond afsluiten in een kleine lokale bar van Ogikibu.