Op naar Taiwan!

Beste mensen,

De meeste zullen het waarschijnlijk wel weten, sommige misschien niet dus daarom nog even kort wat ik momenteel aan het doen ben. Mijn plan is om 5 maanden in Taiwan te studeren. Als ik daarna nog zin heb en als het mogelijk is met visumaanvraag wil ik ook nog 5 maanden stage gaan lopen. De reis wil ik af gaan sluiten met iets van een maand te reizen door aziatische landen zoals China, Zuid korea, Japan en Vietnam.

Maandag werd ik door Rianne naar schiphol gebracht (nogmaals bedankt hiervoor! Ik ben doodsbang voor de NS met dit soort dingen). Hier gingen we samen met mijn moeder even wat drinken en na afscheid genomen te hebben was de reis echt begonnen. Dit was aan het begin even raar, eerste keer een grote reis alleen naar het onbekende. Ik besloot er niet teveel over na te denken maar gewoon te gaan. Dit werkte best goed aangezien mijn reis vrijwel perfect verlopen is. Toen ik langs alle beveilingszooi van schiphol was besloot ik eerst maar even deo te zoeken want ik stonk. Dit hadden ze daar gelukkig wel dus dat wel snel opgelost. Daarna had ik nog een uur aan tijd om te doden. Ik besloot maar alvast naar mijn gate te gaan en daar te gaan wachten. Met mijn geluk ging ik zitten tegenover een Nederlandse man die in bangkok woont die drugsverhalen vertelden en een vrouw van in de 50 naast mij probeerde te versieren. Dit was best ongemakkelijk, maar vreemd genoeg ging de tijd redelijk snel. Daarna was het tijd om te boarden.

In het vliegtuig had ik gekozen voor een raamplek, ik vind het tenslotte leuk om naar buiten te kijken als er iets te zien is. Nadeel was dat 1/3 van mijn beenruimte gevult was met een blok waarvan ik gok dat er iets van electronica in zat. Wat wel weer meezat is dat er iemand naast mij ging zitten die heerlijk rustig was. In de stoel zat een kleine computer gebouwd met hierop een touchscreen waarmee je wat video's en applicaties kon openen. Hiermee heb ik mij prima vermaakt en was ik voornamelijk bezig met de vliegstatistieken applicatie in combinatie met muziek luisteren en lezen in mijn e-reader. Ongeveer na een uur kreeg ik een chinese vliegtuigmaaltijd (kip met rijst) en rond 4 uur gingen de lichten uit om te gaan slapen. Dit lukte natuurlijk niet dus ik ging maar verder waar ik mee bezig was. Na een uur of 12 gingen we landen in bangkok. Hier kwam ik een nederlander tegen uit het zelfde vliegtuig die ging backpacken in australie. Aangezien hij ook vrij nieuw was met verre vliegreizen gingen we samen de overstap speurtocht beginnen op bangkok. Dit was niet eenvoudig aangezien die mensen die wij daar vonden niet echt engels konden (nou moet ik zeggen dat ik geen nederlands geprobeerd heb, misschien een simpele aannname). Na wat ronddwalen en vage aanwijzingen kwamen we aan bij nieuwe securitydingen waarbij het allemaal weer even lastig was, maar uiteindelijk mocht ik weer door. Daarna kon ik vrijwel direct op het vliegtuig naar Taiwan. Ik zat hier win in de zelfde stoel naast de zelfde jongen dus dit was wel prima. Ongeveer 4 uur later kwam ik aan in Taiwan.

Na het landen ging ik eerst maar eens kijken of het goed was gegaan met mijn bagage. Mijn tas was een van de latere, maar ik was al lang blij dat die stap goed was gegaan. Eerst moest ik langs duanedingen om te laten zien dat ik erin mocht, daarna mocht ik naar de bagagebanden. Ik pakte hier zo'n bagagecar zodat had dragen wat lichter was. Op dit vliegveld stond zeer goed aangegeven hoe ik bij de bus kon komen die naar de super snelle trein ging, erg handig! Het enige probleem was dat ik mijn bagagecar nergens kwijt kon. Ik voelde er niet veel voor om mijn eerst asociale actie te doen het eerste uur dat ik in het land was dus ik ging maar vragen waar ik de car kwijt kon aan het personeel daar. Ik kon daar niet veel van maken dus ik bracht de tas maar weer terug waar die vandaan kwam. Daarna liep ik weer naar de bus en deze reed mij naar het super snelle treinstation. Ik kon hier vrijwel direct mijn trein pakken dus dat was makkelijk. Tijdens de treinreis probeerde ik nog wat foto's te maken van de omgeving, maar de meeste zijn mislukt of niet zo spectaculair als het kon zijn omdat de trein nou eenmaal super snel was. Voordeel was dat ik hiermee in 40 minuten door het halve land kon reizen. Ik ging bij Taichung eruit en hier werd het allemaal wat lastiger omdat er steeds minder engelse vertalingen stonden. Het beste idee leek mij om te zoeken naar iemand die eruit zag als een student omdat daarbij de kans groter is dat degene redelijk engels spreekt. Dit werkte, ik vond iemand dit goed engels sprak, erg makkelijk dus. Ik moest hem volgen en hij ging even voor tolk spelen voor mij. Hiermee wist ik welke bus ik moest nemen en wanneer die kwam, erg handig! Ik had de jongen hartelijk bedankt en ging vervolgens even wachten op de bus. Ik had daar wifi dus ik liet wat mensen weten hoe de reis ging. Ik vermaakte mij wel in de tussentijd. Toen ik in de bus was, was het voor mij wat onduidelijk waar deze precies naartoe ging. Ik besloot mijn gps maar aan te zetten om te kijken of hij redeijk in de goede richting ging. Dat ging hij dus dat was erg mooi. In de tussentijd prachtig uitzicht buiten, bergen, palmbomen, echt prachtige natuur. Ik heb een poging gedaan hier goede foto's van te nemen maar het ziet er niet helemaal zo uit zoals het is daarop, ik ga kijken of ik dat vandaag nog eens kan proberen. Verrassend was dat de bus rechtstreeks naar het NCNU (national chi nan university) campus reed. Dit was helemaal geweldig aangezien ik wel een beetje klaar was met het reizen na meer dan 24 uur.

Ik kreeg van te voren instructie dat ik mij bij aankomst moest melden bij de international office, dus deze ging ik maar zoeken. Ik zag aan het begin weinig mensen dus ik besloot wat rond te gaan dwalen. Dit dwalen was niet lang want de eerste auto die ik tegenkwam stopte en daar mocht ik instappen. In de auto zat mijn begeleider professor Hong dus dit was wel geluk. Hij bracht mij naar de international office en daar ontmoette ik dan eindelijk de mensen waar ik al maanden contact mee had. Ik kreeg een rondleiding door het campus, een kamer aangeboden en verder veel instructies en dingen. Na dit allemaal besloot ik eerst maar even mijn tas uit te pakken en te gaan douchen, want ik stonk denk wel een beetje. Daarna ging ik opzoek naar een plek waar eten was. Ik kwam terecht in een soort restaurant waarbij ze eten een stokjes hadden dat ik niet kon herkennen. Het personeel daar kon geen engels en deden een oproep aan iemand die het wel kon om te helpen. Hier kwam drie meisjes uit hongkong op af die mij vervolgens geholpen hadden met eten bestellen. Ik kreeg het verzoek om bij ze aan tafel te zitten en ik kreeg vervolgens veel vragen van waar ik vandaan kwam, hoe lang ik was en al dat soort dingen. Ze zeiden dat ze morgen met mij wel mee puli in willen om daar wat te gaan eten. We hebben nummers uitgewisseld dus daar ga ik zo maar eens contact mee opnemen. Na het eten besloot ik maar meteen te gaan slapen aangezien ik behoorlijk moe was van al het reizen en de nieuwe ervaringen. Ik viel meteen in slaap en werd 3 uur later wakker, klaarwakker. Dit was een beetje jammer want dat klopte natuurlijk niet. Ik begon eerst met een uurtje lezen en met mijn telefoon te zitten. Dit maakte mij niet vermoeider. Toen besloot ik maar een korte training te doen om mijn energie eruit te halen. Dit werkte verrassend goed, ik sliep vervolgens van 3 tot 10 uur. Met een beetje geluk heb ik nu dan geen jetlag, maar dat zal ik vanavond gaan ervaren.